Oh nee, lieve Jelle...

Op een blog mag ik schrijven wat ik wil. tenminste: als het mijn blog is. En dit is mijn blog. De blog van een zak hooi.

Wat ik hier wil delen, is niet alledaags, maar toch doe ik het. Omdat de hele wereld mag weten wat een zak hooi en een sufkut ik ben. Ik ben helemaal vergeten om naar het etentje van mijn lieve vriend Jelle te gaan in Tilburg.

Ik kwam er een half uur geleden met een schok achter toen ik mijn agenda na vier werkvrije dagen in keek. Het leek of ik door de grond zakte. Temeer daar Jelle altijd voor me klaar staat. En hij vraagt 1 dingetje aan mij en het bestaat gewoon niet voor me. En ik kan met allerlei zogenaamde verzachtende omstandigheden komen. Dat ik ADHD en dus het brein van een Ferrari en de remmen van een vouwfiets heb. Dat ik vanmiddag thuis kwam van vier uiterst bizarre dagen in het buitenland van Noord-Nederland*. Dat ik sowieso vergeetachtig ben en altijd al ben geweest (als ik iets kwijt was, had of mijn arme moeder of mijn arme oma het kwijt gemaakt).

Maar Oh J, geen excuus is gepast in deze.

Sorry, sorry, sorry vriend. Durf je pas morgen te bellen...

*Kom ik later op terug.

ps. Ik heb een filmpje opgenomen voor je...