Dutch Grand Prix 9 dagen later

Het voelt alsof de tijd sneller gaat dan Max Verstappen. Negen dagen geleden is het alweer dat het Formule 1 circus van start ging in mijn hometown Zandvoort. En pas nu kan en wil ik er iets over schrijven.

Dat komt omdat ik toch nog even de race van gisteren, de Italiaanse Grand Prix op Monza, wilde zien en kijken of ik gelijk had. En het klopte.

Ik moet iets rechtzetten. Een tijdje geleden schreef ik een stuk over dat ik Formule 1 lang zo spannend niet meer vond nu Max race na race won. Ik weet niet wie het gisteren over de boordradio tegen de huidige kampioen zei na zijn 10e overwinning. Maakt niet uit. Wat die persoon zei, daar ging het om: 'It was a stroll in the park.' En je kunt veel moois over een wandeling in het park zeggen, maar spannend wordt die zelden.

Sinds de zondag van de Dutch Grand Prix, nu dus 9 dagen geleden, weet ik dat ik het faliekant mis heb. Ik vind Formule 1 niet saaier omdat Max doorlopend wint (wat het natuurlijk ook wel een beetje saai maakt), maar omdat ik op Viaplay al bijna twee seizoenen naar twee commentatoren luister die niet als duo en niet afzonderlijk in de schaduw kunnen staan van Olav Mol.

Dankzij Mario van Zijl van Grand Prix Radio zat ik de zaterdagochtend voor de zondag van de race in de uitzending vanaf de Laguna Beachclub alhier. Want als Mario je vraagt, kun je geen 'nee' zeggen. Tenminste: ik niet. En dat komt omdat hij me vaker heeft uitgenodigd en altijd voor gave programma's.

Toen ik daar in de vroege ochtend van de kwalificatiedag in het programma zat en de gebruikelijke onzin mocht uitkramen, voelde het dan ook weer als een warm bad. Na afloop van mijn ' performance' dronk ik een kopje koffie met Mario en met Mister Formule 1 Olav Mol. Onbewust moest ik denken aan de eerste keer dat Max (en de eerste keer dat een Nederlander) een formule 1 race won en Mol in de laatste bocht van Verstappen begon te huilen. Op dat moment kon ik niets anders doen dan meehuilen.

Aardige man in het echie. En zeer creatief, want hij gaf me iets moois in handen, waar ik mee kon doen wat ik wilde (Olav, als het wat wordt, zal ik aan je denken, promised!).

Omdat ik de sfeer in de Laguna Beach Club erg fijn vond die zaterdag, besloot ik om zondag na fitnessen naar het strand te lopen om daar, tussen kenners, liefhebbers en Formule 1 insiders de race te zien. En door wie werd het gebeuren, dat op een paar km verderop plaatsvond, van commentaar voorzien? Door Olav Mol natuurlijk. Want ik bevond me in het hol van de Mol zeg maar. Grand Prix Radio is namelijk een initiatief van de man, die door Viaplay om volstrekt onduidelijke redenen kon vertrekken, toen die Zweedse firma van ogenschijnlijk blinde beslissers de uitzendlicentie van Ziggo Sport afpakte.

Er was nog een paar minuten te gaan voordat de start plaatsvond en wat zat de sfeer er al goed in bij de kijkers in de Laguna Beach Club. Voor mijn beleving had dat alles te maken met het commentaar van Olav Mol. Ik ben geen race-kenner en toch neemt hij me mee in zijn verhaal. Hij is een showman, die weet dat je moet leveren om de kijker op het puntje van zijn stoel te houden. Ook al is een race misschien niet zo spannend, Olav maakt het spannend. En fijn dat Jack Plooij nog steeds een team vormt met Mol. Want in mijn ogen is die ook onvervangbaar.

Met Angie op het dak. Check die achtergrond. Daar woon ik dus. In een drop dead gorgious dorp aan zee. Foto: Angie

Om te vieren dat ik zo'n leuke middag had gehad, opteerde ik voor het gezellige dakfeestje met uitzicht op het circuit van twee lieve vrienden van me. Hij wordt door haar buurman genoemd en dat is hij ook (haar buurman). Maar ze zijn vaak samen. En dan hebben ze het heel fijn. Het verhaal hoe Angie (buurvrouw dus) en ik bijna 25 jaar geleden de basis voor onze vriendschap legden, zou off topic zijn hier, maar die houd je nog wel te goed, want die story is té grappig.

Voor de beste visuele afsluiter van mijn Grand Prix 2023 hoefde ik niet lang te zoeken. Op het dakfeestje maakte ik kennis met performing artist en Angie's soulsister, Lena Glücksman Nilsson uit Gothenburg, Zweden. Na een tijd geleden haar studie beeldende kunst aan de Gerrit Rietveld Kunstacademie te hebben afgerond, woont ze nog steeds in Amsterdam. Ze treedt over de hele wereld op, ook natuurlijk in Nederland zoals in Paradiso en tijdens Landgraaf in Ruigoord. Op het dakfeestje ter ere van de Dutch Grand Prix deed ze een dansje*, terwijl Max toe keek.

Ziehier: in een paar seconden film de beste samenvatting van mijn juichweekend.

*(Lena wist niet dat ik haar filmde, dus heb ik haar toestemming gevraagd en gekregen om het filmpje te plaatsen. Nee, dan weet je dat...😉).

Ps. Afgelopen zondag heb ik naar Viaplay gekeken, het geluid van de televisie afgezet en Olav Mol binnengehaald via Grand Prix Radio op mijn geweldige streaming speaker van Marshall. Eitje! Hier een mooie uitleg hoe je dat doet.