Brief aan de Nederlandse Puma-ontwerper

Het kwam al in me op toen ik de Puma zag staan bij Ford Nederland. Ik dacht meteen: ik ga een brief schrijven aan Amko Leenarts, onze landgenoot die sinds 2017 verantwoordelijk is voor het design van alle Europese Ford-modellen.

Beste Amko,

Je zult wel denken: wie is die Boskamp? Even snel: ik ben hoofdredacteur en mede-oprichter van deze site, waar je hopelijk naar bent verwezen door de vriendelijke persman van Ford Nederland, Sebastiaan van de Pol. Toen ik hem vertelde dat ik een open brief aan je ging schrijven, zei hij: 'Hem kennende zal Amko dat wel waarderen.'

Er zijn twee gevallen waarin een foto geen recht doet aan the real thing en dat zijn auto's en vrouwen.

Zoals jij – geruggesteund door een groot team van mensen – verantwoordelijk bent voor het design van alle Europese modellen, ben ik op deze site ook verantwoordelijk voor alles wat met automotive te maken heeft. Alleen heb ik geen team van mensen. Sterker nog: ik doe het in mijn uppie. Omdat ik niet gehinderd wordt door technische auto-kennis, maar het wel heerlijk vind om te rijden in mooie wagens, let ik – misschien wel noodgedwongen, zie gebrek aan technische kennis – op andere zaken.

Er zijn twee gevallen waarin een foto geen recht doet aan the real thing en dat zijn auto's en vrouwen. Je kent me niet, laat staan dat je mijn vriendin kent, maar als je een foto van haar ziet en haar vervolgens in het echt ontmoet, dan zie je het verschil. Geen iPhone kan haar schoonheid vastleggen.

Kun je meteen voor een auto vallen? Daar moet jij als designer als geen ander het antwoord op weten.

Toen ik een foto van de onder jouw bezielende leiding vormgegeven Puma zag, vond ik het een mooie, lekker compacte, eigenwijze SUV. Maar toen ik op die maandagochtend de wagen in de parkeergarage van Ford ontmoette, was het een heel ander verhaal. Kun je meteen voor een auto vallen? Daar moet jij als designer als geen ander het antwoord op weten. Een antwoord dat ik wel kan bedenken.

Sebastiaan, die 'm even van zijn plek reed voor me, is mijn getuige. Ik was er gewoon stil van. Nadat ik zonder iets te zeggen een rondje rond de Puma had gelopen, viel me iets bijzonders op, namelijk dat dat de auto imposant oogt, maar dat dit imposante qua wezenlijk formaat (gelukkig) meevalt. Het is een wagen die niet teveel ruimte inneemt. Maar wel een zee aan ruimte biedt. Dat vind ik zo knap aan jouw vak. Het is bijna te vergelijken met magie.

Voordat ik ermee mocht toeren, liet de persman van Ford zien wat jouw design-team in huis heeft. Hij opende de kofferbak en ik wist niet wat ik zag. Op de plek waar vroeger het reservewiel lag, zat nu een zogenaamde MegaBox, uniek voor de Puma, met een inhoud van 80 liter, waarin je van alles kwijt kunt, ook rechtop. Extra tof is dat je er ook modderige en/of zanderige kleding in kwijt kunt die je ter plekke af kunt spuiten, want er zit een stop in die box, waardoor het overtollige water wordt afgevoerd. Hoe bedenk je het? Petje af voor jou en je mensen!

Naar het schijnt heb je tegen je teamleden gezegd: maak een auto die je zelf zou willen kopen. En dat was niet aan dovemansoren gericht.

En toen was het moment aangebroken dat ik ging rijden in de Puma. Omdat er tientallen journalisten na me waren, kon ik de auto niet langer dan een dag en een nacht meekrijgen. Ik zeg dat laatste bewust, want als ik niet zou zijn teruggefloten door vriendinlief dan had ik het klokje mooi rond gereden. Ook motorisch, ergonomisch en qua veiligheid en uitrusting zou je dit model af kunnen noemen.

Naar het schijnt heb je tegen je teamleden gezegd: maak een auto die je zelf zou willen kopen. En dat was niet aan dovemansoren gericht. Nogmaals: ik ben geen absolute autokenner, maar ik denk dat er geen tweede auto is voor een prijs van onder de 30.000 euro die zo extreem volledig is uitgerust als de Puma. En het type dat ik reed had als icing on the cake ook nog een B&O installatie die klonk als een klok.

'Heb je de koppeling wel ingetrapt?' Dat krijg je er van als je louter in automaten automaten rijdt.

Wat ook in positieve zin opviel tijdens het rijden, was hoe soepel de auto schakelde. Ik moet even iets kwijt aan je. Niet doorvertellen, maar laatst had ik de auto van mijn broer geleend en bij een benzine-station kon ik de auto niet meer starten. In paniek belde ik mijn broer, die op een goed moment tegen me zei: 'Heb je de koppeling wel ingetrapt?'

Dat krijg je er van als je louter in automaten automaten rijdt. Maar nogmaals: het schakelen ging als een zonnetje. Soms vergiste ik me zelfs in de versnelling omdat de wagen niet begon te gieren als je op de snelweg in z'n drie reed en steady as a rock bleef.

Toen ik 's ochtends naar de auto liep voor mijn laatste ritje, leek het of de koplampen tegen me knipoogden. Dat zat natuurlijk tussen mijn oren, maar het geeft wel aan wat deze Puma, die voor mij altijd onlosmakelijk verbonden zal zijn aan jou, teweeg brengt. Pure genegenheid.

We zijn in Nederland altijd blij en trots als we op sportief gebied weer een kampioen mogen verwelkomen. Dat gezegd hebbende, mogen we ook met recht trots op zijn dat we jou in ons midden hebben. Want wat heb je met de Puma een Europese wereldauto afgeleverd.

De prijslijst van de drie modellen van Puma, inclusief accessoires en extra's, vind je hier.