Hartstocht 2025. De Zaterdag.
- Mick Boskamp
- 18 sep
- 4 minuten om te lezen
Waarin Danny Howells, Nick Muir en Phil 'Moonface' Thompson kwamen, zagen en overwonnen. Harry Lemon met zijn moedige & fraaie eerbetoon aan zijn overleden vriendin de Huiskamer zowel aan het dansen als aan het huilen kreeg. En hoe Dj Austin Dest en haar vriend Pieter Rees een bijzonder verhaal delen.
Lieve Harry Lemon,
En toen was je ineens verdwenen uit het huisje dat ik met jou, Nick Muir en voor de zaterdag op zondag ook met house-vriend Sicco van Aalten deelde. Je had keurig je vertrek aangekondigd (vanwege belangrijkere bezigheden op de zondag dan feesten op Hartstocht). Maar toch was er opeens een stilte gevallen nadat je terug was gegaan naar Rotjeknor. Niet dat jij net zo aanwezig bent als ik, integendeel zelfs. Juist je rustige uitstraling en energie brachten de balans in de bungalow wat meer naar het redelijke midden. En toen die redelijkheid ontbrak, was er opeens een stilte vanwege het gemis.
Ik wil je nog zeggen dat het rondrennen als een kip zonder kop op de zaterdag, een handeling die ik tot kunst heb verheven, ervoor heeft gezorgd dat ik heel weinig van je memorabele set heb meegekregen. Als ik de beelden zie van jouw 120 minuten in de Huiskamer, dan krijg ik een brok in mijn keel, laat staan hoe het moet hebben gevoeld als ik daar met mijn volle verstand bij aanwezig was geweest. Je draaide een gruwelijk goede set heb ik om me heen gehoord. Waarschijnlijk had je vleugels gekregen door het mooie eerbetoon aan de vrouw die jou en ons heeft verlaten voor een zijn zonder pijn.
Wat zal Ilse en misschien ook wel alle Engelen om haar heen, blij en trots op je zijn geweest.
Dan nog even dit, Harry. Je weet waar ik naartoe wil. Ik wil het hebben over de afspraak die we hebben gemaakt om jou een stuk te laten schrijven voor deze Boskamp-site over jouw Hartstocht-ervaring met Nick, Sicco en mij.
Langzaam maar zeker dringt het tot me door dat dit geen gemakkelijke opgave voor je moet zijn, om een understatement te gebruiken. Ik bedoel: hoe moet je beschrijven als Nick Muir op een zaterdagochtend mijn nekharen en rugharen scheert met mijn Gilette/Braun trimmer en we een meningsverschil krijgen over het uit te voeren trim-plan? Je weet waar ik het over heb, want je hebt notabene het hele tafereel gefilmd met je mobieltje!
Nick en ik hebben maar niet aan je verteld dat Nick ook mijn schaamhaar doet, want anders had je de bungalow op zaterdagochtend zo snel mogelijk verlaten. En dat zou niet goed zijn geweest voor de voorbereiding op en de concentratie voor jouw draai- en mixwerk in de Huiskamer.
Of wat te denken van het moment dat ik de Renault Transporter over een smal weggetje met bochten en veel hout aan weerskanten achteruit moest rijden? Waarbij jij en Nick het stuk stress (ik) tot kalmte moesten manen. Niet te doen. Mij tot kalmte manen als ik niet kalm ben. Ik denk, waarde Harry, dat het zowel voor jou als voor ons rust brengt als je deze niet goed doordachte opdracht terug geeft aan me. No hard feelings. None whatsoever, darlink! Dan wil ik deze digitale brief beeindigen met het delen van wat beelden die jou hopenlijk terugbrengen naar momenten die je doen denken aan de dag van jouw onvergetelijke set. Liefs, Mick
ps. Ik moest opeens denken aan dat belletje dat ik jaren geleden met je pleegde en aan jou vertelde dat jouw track Lose Control op het Bedrock label uitkwam. Lose control indeed. Ik dacht dat je gek werd! pps. Ik heb wat kleding van je. Ben je door de centrifuge in je hoofd vergeten. pps. We kennen elkaar al bijna 30 jaar, maar Ik had me nog nooit eerder gerealiseerd dat je dezelfde voornaam hebt als mijn favoriete grootvader zaliger Harry Boda!
