Er kwam geen einde aan mijn verjaardagsfeest (deel 1)

Eindelijk! Na al die jaren te hebben uitgekeken naar meer rust in mijn leven, is het zover. Klinkt goed. Maar geloof jij het? Laten we eens gaan kijken wat ik van zaterdag 28 oktober t/m zaterdag november heb mogen beleven. We zoomen o.a. in op 5 zaterdagen, waarvan 5 november mijn geboortedag was, die voor de 67e keer werd gevierd. En hoe.

Een uur voor mijn verjaardag. In Tenclub in de Amsterdamse Nes.

Fotografie: Moon Jansen.

Laatst moest ik denken aan toen. Toen ik om 11 uur 's ochtends de Twilo in New York of tegen lunchtijd La Rocca in Lier, Belgie uitstrompelde en ik werd helemaal misselijk van die gedachte. Brrrrr...Het leven haalt rare streken met je uit en in die streken zit doorgaans veel ironie. Want ik belandde in een aantal weken op en rond mijn verjaardag op 5 november in een aaneenschakeling van festiviteiten. Om te vieren dat ik het eindelijk rustig aan ging doen.

zaterdag 28 oktober: Dj Isis en de surprise party

ik ben single. Maar zo voel ik me niet. Ik kom er steeds meer achter dat makin' whoopie vele malen minder belangrijk is dan een diepere connectie die niets met het fysieke te maken heeft. Hoe vaak gebeurt het niet dat de groei van een mooie vriendschap, wordt afgeremd als twee echte vrienden in wording met elkaar naar bed gaan? Alles verandert daarna. En als het verandert in iets dat je als individu ook echt wilt, prima.

Maar ik ben op een punt in mijn leven gekomen, dat ik voor het eerst echt tevreden ben met mijn spiegelbeeld. En met echt tevreden zijn, bedoel ik dat ik door de verpakking heen naar binnen kan kijken en dat het me overwegend bevalt wat ik zie. En wat me niet bevalt, mag er ook zijn.

Je zou denken: "Dan is die gast eindelijk klaar voor een relatie!" Of misschien juist wel niet. Want voor het eerst van mijn leven kan ik het goed met mezelf vinden en wellicht dat ik daar nog even van moet genieten. Alleen. Of samen met al die leuke, lieve en fantastische mensen, die om me heen cirkelen (en ik om hen).

Zoals Corine.

Corine (met tattoo op haar schouder) en een vriendin.

Omdat ze het weekend van mijn verjaardag in Milaan was en niet op mijn feest kon zijn (waarover in deel 2 meer) , had Corine een 'surprise party' voor twee bedacht. Eerst nam ze me mee uit eten bij de Republiek in Bloemendaal, waar alles verrassend lekker was, en toen reden we naar een plek die Bestemming Onbekend heette. Ik had geen idee waar we naartoe gingen. Maar toen we langs het Noordzeekanaal richting IJmuiden reden, wist ik het.

Ruigoord. Met Dj Isis.

Het was geen toeval dat ik de donderdag hiervoor bij het opruimen het JFK Magazine tegen kwam, waarin een interview stond van mij met Isis. Daarin zei ze over Ruigoord:

'Zoveel inspiratie doe je nergens op. Ruigoord wordt bevolkt door zeer originele denkers en levenskunstenaars. Ik denk dat wij in Nederland heel blij mogen zijn met zo’n plek. Voor mij was het een enorme eyeopener toen ik er voor het eerst kwam. Ik heb gezien hoe mensen daar met elkaar samenleven, al die verschillende generaties, die toch inning verbonden zijn met elkaar. Wij zijn best wel ver verwijderd van die manier van leven. Omdat we allemaal in onze eigen cocon zitten en weinig echt in contact zijn met elkaar.'

Dj Isis tijdens haar set van 16.000 stappen.

De zondag na de zaterdag stuurde ik het volgende appje naar Dj Isis die in Ruigoords kerk van het woord de muziek had laten spreken:

De grootste verrassing van de nacht was natuurlijk de immer gezellige Corine, die dit alles voor me had bekostoofd. Dank je wel, schat, een leuker begin van de festiviteiten rond het het behalen van de pensioengerechtigde leeftijd had ik me niet kunnen wensen.