De dag dat een Dj me haatte

Tenzij je van een strandwandeling met tegenwind en slagregen houdt, is deze zondag er een om lekker thuis te blijven. Misschien een serie streamen en half of heel bingen. En tussendoor of als toetje dit wat langere verhaal lezen. Ik moest hier gisteren op Wasteland opeens aan denken. Aan de bijzondere mailwisseling die ik als vrouw (!) met een bevriende Dj voerde. Weet bij God niet waarom. Afijn, lees maar:

Ze zit op haar hurken tegenover me en lacht doorlopend. Ik lach maar mee, want dat schijnt gezond te zijn, lachen. Opeens zeg ik tegen haar: ‘Ik heb goed nieuws!’

Haar ogen worden groter. Ik vervolg: ‘Ik heb van de week een cursus “schuiven” gehad. Ik doe namelijk voor BNN een radioprogramma op 3FM en op een dag dacht ik: ‘Je bent pas radio-dj als je zelf kan schuiven. Dus vroeg ik aan de stationmanager van BNN of ik dat mocht leren. Nou, dat kon! Gisteren was het dan zover. Een hele aardige mijnheer van het NOB leerde me in een paar uur tijd hoe dat in zijn werk gaat, dat schuiven. Ik ben altijd een beetje onzeker, maar op een goed moment ging ik achter de knoppen staan en dacht: ‘Laat mij maar schuiven.’ En het ging best goed! Eigenlijk kun je schuiven tijdens een radioprogramma het beste vergelijken met autorijden. Met autorijden moet je ook tegengestelde handelingen verrichten. Je moet gas geven, schakelen, koppelen, richting aangeven en tegelijker- tijd ook nog goed op de weg letten, om nog maar te zwijgen over oplettend zijn ten opzichte van medeweggebruikers, want die – en dat moet je vast weten – maken er soms een potje van.’

Ik ben klaar met mijn verhaal. Ze kijkt me aan alsof ik niet helemaal fris ben, trekt haar schouders op en zegt: ‘Pfffffff!’ Vervolgens vraagt ze aan mijn lief, die al die tijd in een gesprek gewikkeld was, of we een spelletje in huis hebben. Hand in hand verlaten ze de kamer, mijn vriendin en het negenjarige dochtertje van een gezamenlijke vriend.

De vriend en ik blijven achter in de woonkamer. Opeens voel ik me een vreemde in mijn eigen huis. Niet omdat het bezoek me tegenstaat, integendeel. Even voordat ik het verhaal over mijn cursus schuiven aan een negenjarig meisje had verteld, was ik uitermate relaxt. Ik genoot van de gesprekken en genoot van het vooruitzicht wat ik de rest van mijn leven nog allemaal voor heerlijks met mijn vriendin zou doen. De vriend praat tegen me, maar ik hoor niet wat hij zegt. Wat is er toch met me aan de hand? Waarom ben ik er niet bij met mijn gedachten? Waarom vertel ik een zelfs voor volwassenen niet te volgen verhaal aan een negenjarig meisje? Wat is het nut daarvan? En dan weet ik weer waarom ik zo vaag ben. Ik ben stout geweest. Heel erg stout. Zo stout dat ik voor straf opgesloten zit in mijn eigen wereldje.

Een week daarvoor bedacht ik een duivelse grap. Ik heb een vriend die Dj is. Nu heb ik meerdere vrienden die Dj zijn, de een nog bewerkelijker dan de ander, maar deze bevriende Dj, neemt een bijzonder plekje in mijn leven in. Ik denk dat dit ook wederzijds is, want niet zo lang geleden zei hij tegen me: ‘Ik denk dat onze vriendschap zo ver gaat dat ik er niet raar van opkijk als ik je ooit nog eens opzoek in het bejaardentehuis.’ ‘Dank je wel, jongen,’ zei ik, ‘mag ik even een traan wegpinken van ontroering? Door die opmerking voel ik me weer als herboren!’

Vervolgens ging hij over tot de orde van de nacht, namelijk zijn veroveringen. Die andere bevriende Dj’s hebben het daar zelden of nooit over. De meeste van die gasten hebben dan ook een vriendin aan wie ze al jaren trouw zijn. Ik kan er ook niks aan doen. Als ik aan onze Nederlandse Dj’s denk, dan zie ik een heel ander beeld voor me dan wat de meeste buitenstaanders voor zich zien. Vergeet de glamour, vergeet de fotomodellen, vergeet de champagne, vergeet de long weekends met een nieuwe verovering in Pikes Hotel op Ibiza. Als ik aan de Nederlandse Dj-scene denk, dan zie ik een scène uit Hollands Glorie voor me. Ik zie mannen die uitvaren en vrouwen die vanaf de kade roepen dat ze heelhuids en levend terug moeten komen, want anders zwaait er wat. Maar de bevriende Dj is een ander verhaal, in dit geval een heel lang verhaal, zeg maar een roman van Bret Easton Ellis. Ik denk wel het een en ander te weten van wat de wereld te bieden heeft, maar ik ben een amateur vergeleken bij de strapatsen van dit heerschap. Niet dat ik altijd zo netjes in mijn leven ben geweest, maar juist daarom vond ik dat het tijd werd voor een grap. Grappen die bedoeld zijn om mensen die ertoe doen in je leven tot inzicht (en misschien wel tot inkeer) te laten komen, dat zijn altijd goeie grappen.

En op een dag wist ik wat me te doen stond.

Ik ging achter mijn laptop zitten, opende mijn webbrowser, tikte hotmail.com in en maakte het volgende account aan: jessicahetema@hotmail.com. De naam schoot me zo te binnen. Jessica Hetema. Dat moest me er eentje zijn! Mijn vingers gingen haast vanzelf over het toetsenbord toen ik schreef:

Ik zag dat ik tijdens het Amsterdam Dance Event een afspraakje met je kon maken. Ik weet dat je daar iets heel anders mee bedoelt, maar ik neem toch even de gelegenheid om de hoop uit te spreken je te mogen aanraken, zoenen, etcetera (geloof me: dat etcetera zul je nooit vergeten!). Je hebt misschien wel wat relaxation nodig! Ik ben de beste daarin, geloof me. En ja, ik vind je heerlijk...

Als subject zette ik ‘ik vind je heerlijk!!!’ (met drie uitroeptekens) boven het mailtje en klikte op ‘versturen’. De teerling was geworpen. Er was geen weg meer terug.

Diezelfde middag nog kreeg ik de bevriende dj aan de telefoon. Hij begon met: ‘Wat me nu weer overkomt...’ En vertelde vervolgens wat ik allang wist. Hij vroeg of hij moest reageren. ‘Doe dat nou eens een keer niet,’ zei ik. ‘Zo kun je aan de gang blijven.’ Even later kreeg ik het mailtje van Jessica doorgestuurd op mijn eigen mailadres. Dit dreigde leuk te worden.

Jessica Hetema kreeg de dagen erna geen bericht terug. Eigenlijk vond ik dat wel ontroerend. Hij luisterde dus echt naar me. Ik moest wat doen om de bal aan het rollen te brengen, dus belde ik de bevriende Dj op, waarna ik zijn voicemail kreeg die ik kort, maar krachtig insprak. ‘Je bent een naarling. Bel me terug.’ Vijf minuten later belde hij op. ‘Wat heb ik gedaan?’ vroeg hij onschuldig en dit keer was hij dat ook. Ik begon te lachen. ‘Wat ben je toch een geluksvogel,’ zei ik. ‘Ken je de Hetema’s niet? Dat zijn de lekkerste tweelingzusjes van Amsterdam!’

Die avond, na zonsondergang, veranderde ik in de vrouw van ieders dromen en stuurde het volgende mailtje naar de bevriende dj:

Eigenlijk weet ik niet hoe ik moet beginnen. Sinds gisteren hoop ik dat je mijn mailtje niet gekregen hebt. Ik heb nog steeds geen reactie van je gekregen en dus hoop ik maar dat-ie niet is aangekomen. En als je ’m nu pas vindt, graag deleten. Ik heb je rare dingen gemaild. Mijn zusje en ik liepen al weken rond om je te mailen. Je kent het wel: wie het eerste durft. Gisteren zaten we elkaar zo uit te dagen, dat ik het uiteindelijk wel heb gedaan. Ik heb daar een beetje spijt van. Dat is niet de manier om jezelf voor te stellen, toch?

We komen naar het feest waar je draait. Hoop je wel en tegelijk niet te zien.

Jessica

Een uur later had ik een bericht in Jessica’s postbus:

Hi Jessica,

Eindelijk een mail van mij... (grinnik)

Ik heb enorm om je eerste mailtje gelachen, en ik vond het wel gedurfd! Je kwam wel erg zeker over zal ik maar zeggen. Doe je je live ook zo voor alsof je zeker bent van jezelf? Of ben je dat ook echt??

(Interesting! Ben benieuwd naar je antwoord).

Erg leuk om te horen dat je naar de party komt. Ik moet zelf van 01:30 tot 03:00 uur draaien. Ik zal het wel druk hebben, aangezien er veel media aanwezig is. Toch zou ik het leuk vinden als je even gedag zou komen zeggen.

Heb je er echt zo’n spijt van? Ik bedoel van het vorige mailtje? Ik had je echt wel teruggemaild hoor.

Tot snel

Hier had ondergetekende cq. Jessica kunnen stoppen. Maar het dier in de mens zei me dat de ‘kill’ nog iets meeslepender moest.

De volgende ochtend zocht ik in mijn fotobestand naar een geschikt plaatje. Ik vond een foto van de vriendin van een nog niet ontdekte Engelse Dj, die hij vol trots naar me had gemaild. Op de foto zag je zijn dansende geliefde in een club, een plaatje dat weer gefotografeerd was door een fotograaf van een Engels dance-magazine. En nee, die Dj heet geen John, Danny, Nick, Dave of Sasha. Er was niet te zien waar die foto was gemaakt en de jonge vrouw had alles wat de bevriende Dj boeit.

De foto voegde ik toe aan het volgende mailtje:

Ik ben zo blij met je mailtje! Ik hoop je morgen te zien. Hier is een foto van mijn zusje Sandra. Ik heb geen goeie van mezelf. Maar ze lijkt als twee druppels water op mij, ik heb alleen iets meer rondingen, gek genoeg.

Slaap lekker en veel succes morgen!!!!!

Zoen, Jessica

Uiteraard verscheen Jessica niet op de party. Ze stuurde hem een mailtje dat ze het feest niet echt bijzonder vond, maar dat haar zusje en zij van een afstand wel hadden genoten van hem, tot het moment dat zij zelf niet lekker was geworden. Ze was ongesteld en die periodes waren nogal heftig voor haar. Ze liet zich ook ontvallen dat het daarom misschien goed was dat hij haar niet had ontmoet onder zes ogen (1 paar ogen extra ogen van tweelingzuslief). Waarop niet lang daarna het volgende bericht in Jessica’s bus rolde:

Hello Jessica,

Alles goed met je?

Het ‘feest’ was inderdaad niet echt leuk afgelopen weekend. Ben blij dat ik toch nog een lichtpuntje ben geweest voor sommige ;-). Wat vervelend dat je zo’n last had van ongesteldheid!

Wat betreft afspreken lijkt het me een goed plan als ik zelf niet hoef te draaien. Toch? Er is ADE aankomende dagen, dus we kunnen vast wel ergens afspreken? Ik zet je/jullie wel op gastenlijsten. Nog suggesties? Of heb je andere plannen? Privé dj-set bij je thuis b.v.? Ik hoor je wel.

Ik had het moment nog heel lang kunnen rekken, maar een stemmetje in mijn hoofd zei me dat het goed was zo.

Ik zocht de foto op die ik nodig had en schreef:

Sorry dat ik een paar dagen niets van me heb laten horen, maar ik had het heel erg druk op de zaak. En bovendien was ik – eerlijk gezegd – ook een beetje perplex van je geweldige aanbod om privé te komen draaien bij ons. Dat wordt een afterparty om nooit te vergeten, dat beloof ik je! O, ja, ik heb ook nog een leuk fotootje van mezelf gevonden.

Liefs, Jessica

Vervolgens voegde ik de foto toe, die een paar jaar geleden van me was gemaakt toen ik als lelijkste travestiet op aarde de Gouden Kabouter Awards co-presenteerde.

Als de vriend en zijn dochter weg zijn, vraag ik aan mijn lief of ik een slecht mens ben. ‘Huh?’ reageert ze verbaasd. ‘Je bent juist te lief voor deze wereld.” Ja, als man misschien. Maar zeker niet als vrouw! Ik sta op van de bank om te kijken of de bevriende Dj me al heeft gebeld of gemaild. Ik weet, voel bijna, dat hij me op dit moment hartgrondig haat. In ieder geval neem ik me voor om de komende dagen extra lief voor hem te zijn.