Ik ben fan van Bridget

Hi Bridget, herinner jij je het interview nog dat je zo'n 25 jaar geleden met me deed? Ik snap het als er niet meteen een belletje gaat rinkelen bij je. Het was toen 1999, het laatste restje van de 20ste eeuw, en dat was sowieso een hypernerveus jaar vol chaos en verwarring.

Voor mij bestond 1999 uit onsamenhangende wolken die versneld voorbij dreven. Een surrealistisch jaar was het. De Milleniumbug werd in mijn hoofd steeds machtiger en krachtiger. En wat had Prince gezongen? 2000, zero, zero, party over

Oops, out of time

So tonight I'm gonna party like it's 1999

Dat ik telkens voor me zag hoe de vlammen van de brandende RoXY het dak van mijn appartement in de Kalvertoren bijna raakten, hielp ook niet mee om me meer senang te krijgen. Vandaar dat ik me toen ook maar in een permanente staat van verdoving bracht. Wel zo rustig in mijn hoofd.

Maar één gebeurtenis uit 1999 zal ik niet licht vergeten.

En dat was de dag waarop jij en ik in gesprek gingen voor Bridget On Air op TMF.

Ooit heb ik dat interview op YouTube geknald. En gisteren heb ik er voor het eerst in hele lange tijd weer naar gekeken en geluisterd. Mijn God! Alles staat op de video, ook de pauzes tussen de opnames door. En wat dan al snel opvalt, is dat wij totaal niet met elkaar bezig waren. Je hebt mannen en vrouwen die een bepaalde aantrekkingskracht tot elkaar voelen, maar bij zowel jou als bij mij was die volslagen afwezig. Ja, echt! Kijk maar:

Ook vermakelijk aan de video is de ernst waarmee ik de groots mogelijke bullshit de wereld in slinger. Waarbij ik zo te zien en te horen ook niet helemaal nuchter meer was. De reden dat ik in jouw programma zat, had alles te maken met Het Nachtboek, mijn bundel met verzamelde Bassic Groove (uitgaans-)columns, die toen net in de winkels lag*. En daar zat ik dan bij jou op de bank, interessant te doen om niks. Nee, dan jij. Wat me nog het meest imponeerde, was dat je met de vraagstelling bewees dat je de verhalen in het boek stuk voor stuk had gelezen. Dat lijkt logisch, zou men denken. Maar de vragenstellers die jou voor waren gegaan en ook die na jou zouden komen, hadden alleen het persbericht gelezen dat bij het boek werd verstuurd. En daar kwam het journaille nog eerlijk voor uit ook! Het is een gekke wereld.

Maar nog even terug naar de TMF Studio in '99. We doken dan misschien niet boven op elkaar, maar je had verreweg wel het beste interview met me gedaan van iedereen. En dat zorgde er voor dat ik je wel meteen hoog had zitten. In de jaren daarna heb ik je nog een paar keer ontmoet. Zoals in 2002 in Hotel Arena in Amsterdam, waar ik als BNN Dj op 3 FM een speciaal feest van Lijst Nul presenteerde waar jij en Katja (Schuurman) als gangmakers van die fictieve politieke partij natuurlijk ernstig aanwezig waren.

Laatst kwam ik in mijn immense collectie foto's (ik gooi nooit wat weg) ook nog een foto van je tegen. Het is geen beste, dus het kan goed zijn dat ik 'm zelf gemaakt heb. Die foto moet zo te zien aan de flyers op de achtergrond en aan de wijze waarop ze hangen in de Peter Stuyvesant Travel Store gemaakt zijn in de Amsterdamse Reguliersbreestraat, op een steenworp afstand van mijn toenmalige woning in de Kalvertoren. Daar deed ik elke donderdag mijn radioprogramma voor New Dance Radio. Heb ik jou dan ook een keer geinterviewd? Dat moest haast wel, getuige bovenstaande foto. Maar ik weet er niks meer van. Erg hè? Temeer daar ik aan de manier waarop flyers zijn opgehangen kan zien waar de foto gemaakt is. I know, ik ben me er eentje.

Wat ik me nog wel kan herinneren is dat je begin 2000 voor één of ander programma met een cameraman een item kwam schieten bij mij thuis in hartje A'dam. Het ging over wat ik in Playboy had geschreven over een kunstvagina, die was aangesloten op mijn laptop en die reageerde als je op je scherm een vrouw zag die aan het pijpen was. Anno nu is gebleken dat deze innovatie van toen het niet gehaald heeft, maar in die tijd was het hot news. Ik vond het alleen een beetje lastig om aan jou op camera te vertellen hoe dat ding werkte. Ik maakte nog een grap door te zeggen: 'Bij een liter sperma slaat die kunstkut automatisch af', maar zowel jij als de cameraman konden er niet om lachen. Naar mijn weten is het item dan ook nooit uitgezonden. Goddank.

Maar mijn bewondering voor je bleef. En hoewel we elkaar nooit meer hebben gezien, zou je de afgelopen jaren nog meer stijgen in mijn achting. Het begon met jouw verschijning in de Linda. Zonder make-up en ripped as ripped can be vertelde je in grote streamers dat drinken de norm is in Nederland. En dat je dat krankzinnig vond omdat NIET drinken de norm zou moeten zijn. Mijn verslavingshart begon daar sneller van te kloppen. Niet vanwege de dope, want ik ben al enige tijd een verslaafde in herstel, maar door de sterke boodschap die je daarmee afgaf met betrekking tot misschien wel het meest onderschatte probleem dat we hebben in Nederland: Verslaving. Zie wat er op dit moment in. Rotterdam gebeurt. Dat geloof je gewoon niet.

En of dat niet strijdvaardig genoeg was van je, brak je met het platform GRAPES ook nog een lans voor vrouwen in de overgang. Een tijd geleden heb ik een lange, fijne relatie gehad die onder vuur kwam te liggen toen zij in de overgang was. Als ik eraan denk spijt het me nog steeds dat ik zo weinig afwist van waar zij doorheen ging. Ik betrok het weer eens helemaal op mezelf, maar dat was niet wat hier gebeurde. Over onderschatte problemen gesproken. Laatst kreeg ik een stevige woordenwisseling met een gast die beweerde dat op het moment een vrouw niet meer menstrueert, het gelazer over pijntjes eindelijk voorbij is. Ik wenste hem vervolgens een leven toe als verstokte en eenzame vrijgezel. En toen ik me dat allemaal bedacht, besloot ik dit stuk over je te schrijven.

Want weet dat ik een fan van je ben.

*Even terugkomend op Het Nachtboek. Ik schrijf dat op het moment dat je me interviewde het boek in de winkels lag. Was dat maar zo. Het lag namelijk nergens. Gelegenheidsuitgeverij ID&T was beter in feesten geven. Laten we het daar maar op houden.