De reünie

Onlangs werd in de bar en op het terras van het Amsterdamse Americain Hotel alweer de 12e editie van de jaarlijkse Oor/Hitkrant reünie gehouden. Natuurlijk was ik van de partij, want daar bij de uitgeverij van die twee bladen begon tenslotte mijn carrière als journalist en schrijver.

Na afloop van de reünie ging een klein, maar monter gezelschap, waaronder de tweekoppige feestcommissie en Oor-giganten Jan-Maarten de Winter en Kees Baars, nog even een hapje eten in de Lange Leidsedwarsstraat. Tijdens de korte wandeling naar het restaurant vertelde ik aan Frans Steensma, de muziek-archivaris onder wiens leiding o.a. de roemruchte Pop-encyclopedieën van Oor gestalte kregen, dat mijn geheugen me soms danig in de steek liet. Zo sprak ik op de reünie fotograaf Aad Spanjaard, met wie ik vaak op stap ben gegaan voor de Hitkrant, en die memoreerde een avontuur van ons, dat me met stomheid sloeg. Was ik daarbij geweest?

Dat we in Londen waren om John Travolta te interviewen en te fotograferen en dat we 's avonds naar een Stevie Wonder-concert waren gegaan in de Wembley Arena, dat wist ik nog. Maar dat we tussendoor naar een verkleedfeestje van Queen waren geweest, waar Lex Harding, Aad en ik alledrie de helm van een Britse bobby droegen, daar kon ik me helemaal, maar dan ook helemaal niets meer van herinneren. ' Ik hoop wel,' zei Frans, 'dat je nog weet dat Oor en Hitkrant in deze straat waren gevestigd.' Ja, dat wist ik nog. Als de dag van gisteren zelfs.

Wat viel ik daar met mijn neus in de boter in '76. Het waren de hoogtijdagen van de platenindustrie. Mijn eerste interview was met Boz Scaggs en daarna volgden Michael Jackson, Herman Brood, Earth, Wind & Fire, Ian Dury, Grace Jones, Billy Joel, Diana Ross, Fleetwood Mac, et cetera et cetera. De lijst met sterren die ik sprak in de 5 jaar dat ik voor Hitkrant werkte, was op z'n zachtst gezegd imposant. Met o.a. Jip Golsteijn van de Telegraaf en Harry van Nieuwenhoven van Oor vloog ik in de Concorde naar New York om een concert van Earth, Wind & Fire te zien. Daarna sliepen we in het puissant dure Plaza Hotel op 5th Avenue om vervolgens weer met het supersonische vliegtuig in vier uur terug te vliegen naar Parijs, allemaal op kosten van de platenmaatschappij. Kom daar maar eens om vandaag de dag.

Het was een geweldige reünie, de editie van 2023. Het weer was mooi, iedereen was met zijn goede been uit bed gestrompeld, en er waren meer Nederlandse artiesten gekomen dan anders en dan hebben we het over artiesten die ertoe deden in de jaren dat ik actief was als popjournalist. Opvallend was dat sommige aanwezigen er bizar goed en fit uitzagen voor hun leeftijd, zoals Hans Dulfer (over 5 dagen 83), directiesecretaresse en rock 'n' roll lady Marijcke Haccou (84) en Ruud van Dulkenraad (81), oud hoofdredacteur van de Hitkrant. Maar genoeg geouwehoerd. Laten we naar de foto's gaan kijken.

Van links naar rechts: Platen-legende Edu van Hasselt, bas-legende Rinus Gerritsen van Golden Earring, zang-legende Rudy van den Berg alias Rudy Bennett van Motions-faam, Ariola-legende Evert Wilbrink en twee legendes die ik me niet meer kan herinneren.

Oor-sterreporter van weleer en algemeen hoofdredacteur Constant Meijers en kunstenaar en Oor-adviseur (vooral mbt. de illustere Kerstnummers) Wink van Kempen.

Feestcommissie-lid Kees Baars was de (hard)rock-specialist bij Oor. Tegenwoordig heeft hij een geweldig online radio-programma (Baars Classic Rock) en is er tijdje geleden een heerlijk boek over zijn journalistieke jaren bij Oor, radio (bij o.a. Alfred Lagarde) en tv (bij o.a. Countdown van Veronica) verschenen, getiteld Ouwe Pik . Hier wordt hij op de reünie omringd door bassist Margreet Karsemeijer en broer Rob Baars.

Dit is meer een Playboy-reünie . Met oud-Playboy-redacteur, oud hoofdredacteur JFK en hoofdredacteur Mod Mod, Willem Baars en fotograaf extraordinaire Govert de Roos.

Als je mijn Hitkrant-hoofdredacteur van weleer Ruud van Dulkenraad (links voor de kijker) ziet en met hem praat, dan geloof je gewoon niet dat hij al 81 is. In het midden platenman Lion Keezer en rechts fotograaf Govert de Roos, die vanaf aanstaande vrijdag 26 mei een grandioze foto-expositie heeft in het Hilton Hotel in Sittard.

Met o.a. leden van Massada, de meest kleurrijke band die Nederland ooit gekend heeft. Links van mij (voor de kijker rechts) de legendarische percussionist Nippy Noya, tegenover hem Hans Dulfer. Rechts van mij (voor de kijker links) percussionist Leon Klaasse (o.a. van the Analogues), tegenover hem gitarist Julian Souisa, naast hem zangeres Laura Loupatty en in het midden met opgestoken vinger Massada capo Johnny Manuhutu.

Links Oor-oprichter Barend Toet en ondergetekende aan het male bonden op een voetbal-tournooi in de tweede helft van de jaren zeventig. Rechts Barend en ik anno nu. De Nederlandse Jann Wenner (oprichter va Rolling Stone) zei tegen me: 'Je gaat steeds meer op je vader Hans Boskamp lijken en ik voel me steeds meer een vaderfiguur voor je.' Daar moeten we het nog maar eens over hebben.

Fotografe Ranjani Nirosha (check dit artikel over haar fraaie fotoboek) en de fantastische zanger Michel van Dijk.

Het was voor mij altijd stiekem een droom geweest om voor Oor te schrijven. Dat is me uiteindelijk gelukt. Wel onder pseudoniem, of beter gezegd onder mijn echte naam Mick Hoelscher (dat verhaal heb je nog te goed van me). De foto links is eind jaren zeventig gemaakt op de redactieburelen van Oor en Hitkrant in Hilversum. Oor hoofdredacteur Jan-Maarten de Winter leest een artikel na dat ik geschreven heb over Mel Brooks (!) en ik (met Village People-snor) kijk over zijn schouder mee. Rechts staat Jan-Maarten op de reünie tussen mij en Anton Corbijn in. Anton is een fotograaf die al een tijdje aardig boert.

Altijd fijn om de 84-jarige Italië liefhebber Marijcke Haccou te mogen zoenen. Een vrouw die joy de vivre en rock 'n roll smaakvol in zich verenigt.

Moet je kijken. Links Hans Dulfer zo'n 25 jaar geleden en rechts anno nu. Is toch niet te geloven hoe goed geconserveerd deze grootheid op de sax is gebleven? Op de reünie vertelde hij aan iedereen die het wilde horen dat ik hem nagenoeg op elk Playboy-feest had geboekt. Geen woord van gelogen. Willem Baars en ik hebben hem ook geïnterviewd voor het grote Playboy-interview. Ik zal nooit vergeten dat deze ruwe bolster tijdens dat interview vol schoot toen de beroemde concertpromotor en uitgever Paul Acket ter sprake kwam. Een man zien huilen is altijd een beetje ongemakkelijk, om nog maar te zwijgen als die man Hans Dulfer heet. Zelf heb ik regelmatig gehuild om Hans. Maar dan van het lachen. Zie onderstaand formulier dat hij decennia terug rond stuurde aan concertpromotors.

Tot slot een foto die niet op de reünie is geschoten, maar in het super leuke boek van fotograaf Aad Spanjaard staat, getiteld Aftermath (klik op de titel om te bestellen). Ook van deze foto kan ik me niets, maar dan ook niets meer herinneren. Ik interview Steve Jones van The Sex Pistols en Aad Spagaat wurmt zich in een onmogelijke bocht om hem te fotograferen. Ik herinner me nog wel dat ik in die periode een telefonisch interview met de beroemde Britse treinrover Ronald Biggs had gedaan, die op dat moment in Rio de Janeiro woonde en die een plaat met de overgebleven Pistols had opgenomen (Johnny Rotten zat toen niet meer in de band). Ik tegen Biggs door de telefoon: 'How do I know you're the real Ronald Biggs?' Antwoord: ' How do I know you're the real Mick Boskamp?' Maar dat moment met Steve Jones? Volledig foetsie! Gelukkig hebben we altijd nog de foto...